การทำนายพยากรณ์อัตราชนะ 83% ในกรีนพิชคัพ

เกมไม่ใช่เรื่องบังเออ—แต่คำนวณได้

ผมเฝังการแข่งขันกรีนพิชคัพฟินอลเหมือนฟิสิกชันสังเกตเอนโทรปีที่คลายออก—ไม่ด้วยอารมณ์ แต่ด้วยรหัส

สองแมตช์, หนึ่งเซ็ตข้อมูล, อัตราชนะ 83%—ไม่ใช่การเดาทาย แต่เป็นการรับรู้รูปแบบจากบันทึกการเคลื่อนไหวของผู้เล่นตลอด 12 ปี

แบบจำลองของผมมองเห็นมุมและแรงเฉล—ไม่มองเห็น ‘ความร้อน’ หรือ ‘โชค’

เพราะอะไร? เพราะโมเมนตัมมีความทรงจำ

เมื่อ Baranama เผจเจอจาเมกาในรอบกลุ่ม คนส่วนใหญ่มองว่าเป็นเรื่องบังเออ ผมเห็นบางอย่างอื่อ: อัตราประสิทธิภาพเชิงพื้นที่ลดลงที่นาทีที่ 79’ เมื่อผู้เล่นเปลี่ยนการกระจายมวลไปร้อยละ 15%

นี่ไม่ใช่อารมณ์—it’s biomechanical inertia.

อัลกอริธึมของผมตรวจจับสามรูปแบบ: การเปลี่ยนตัวสำรอง (003), การเริ่มเกมสองครั้ง (004), และแรงกดดันข้างหน้า (¹⁄₂)

สภาพแวดล้อมชิคาโก: เมื่อข้อมูลพบกับมรดกจอร์แดน

เติบโตในครอบครัวคาธอลิกที่เน้นเหตุผลจากโพแลนด์สอนผม: ความจริงไม่ตะโกน—แต่มันกระซ้ำผ่านเมตริกซ์

ไมเคิลจอร์แดนไม่ได้แค่วางลาย—he optimized his trajectory. ผมก็เช่นเดียวกัน. ไม่มีสถิติดูเด่น. 不่มีเสียงฮาย. เพียงเส้นสะอาดบนแดชบอร์ดสีฟ้าตอนหกโมงเช้า—ก่อนพระอาทิตย์จะขึ้น—เมื่อโลกเงียบท đủจะได้ยินเสียงข้อมูล.

นี่ไม่ใช่วางแผนบาสเก็ตบอล. This is applied mathematics wearing sweatpants.