เมื่อปัญญาประดิษฐ์พยากรณ์ผิด

ความเงียบระหว่างประตู

ฉันจำได้ถึงนั่งคนเดียวในอพาร์ตเมนต์ที่บลูมสเบอรี่ สแกนสถิติการแข่งขันตอนสองทุ่ม เมื่อโลกยังเงียบสงบ มิใช่เสียงเชียร์—but ความเงียบ การแข่งขันครั้งที่ 12 ของลีก B乙 สิ้นสุดด้วยผลเสมอมากกว่าชัยชนะ: เจ็ดครั้ง 0-0,ห้าครั้ง 1-1 และหนึ่งการเสมอกันสุดท้ายระหว่างโวลตาเรดอนดา กับซานเดเฟโร จนกระทั่งรุ่งเช้า เหล่านี้ไม่ใช่ความล้มเหลว—แต่คือช่วงหยุด

ผู้เล่นที่ไม่มีวันยอมแพ้

มองเฟโรเวียรีอา vs เรลเวยเวิร์กเกอร์: 0-0 หลัง90นาที,ไม่มีประตู,ไม่มีเสียงเชียร์ เพียงสองทีมหายใจพร้อมกันภายใต้แสงไฟฟ้า โดยไม่มองจะแพ้ หรือพิจารณาผู้ชนะในนาทีสุดท้ายของคลี丘马 against อาราวา—I เห็นมันบนหน้าจอ ก่อนนอน—not เพราะความดีใจ—butเพราะน้ำตา

ข้อมูลไม่มอบโกหัว: สัดส่วนการครอบครองไม่วัดความกล้าหาญ

สิ่งที่ตัวเลขไม่พูดออกมา

แบบจำลองทำนายชัยชนะให้มิลานเจราส竞技—but มันพลาดจิตวิญญาในเกมยามสายฝน เมื่อแอมะซอนเอฟซีเสมอกับซานซังดู—ไม่มีใครเฉลย แต่มีบางคนตื่นนอนตลอดคืน—not เพราะอยากชนะ—butเพราะปฏิเสธจะจากไป

ใน B乙 การเสมอแต่ละครั้งคือบทกวีกระซิก